බහුතරය

සියල්ප නිහඬය. වචනයකුදු ඇසෙන්නේ නැත. අඩුම තරමේ කෙඳිරිලි හඬක් වත් නැත. සියලු තත්ත්වයන් පෙළ ගැසෙමින් එන්නේ දැවැන්ත කුණාටුවකට මෙන්ය. සාමාන්‍යයෙන් කුණාටුවකට පෙර මහ මුහුද නිහඬය. මසුන් මුහුදු පත්ලේ නිසොල්මන් වන්නේය. මැණික් ගල් සහ ගොමරිටි වල වෙනස හඳුනා නොගෙන උඩ පාවෙන ගොමරිටි වලට වඩා වැඩි වටිනාකමක් එකතු වී ඇති සෙයකි.

මුලින්ම ඔවුන් ජයග්‍රහණය ලැබුවේය. ආත්මයක් දෙකක් නොව ආත්ම සිය ගණනක් ජයග්‍රහණයක සජීවී අත්දැකීම් නොලැබූවන් මෙන් ඔවුන් ඒ ජයග්‍රහණ වල සතුට බුක්ති වින්දේය. ඒ මදිවාට ජනතාවද ඒ පිටුපස රැගෙන ගියෝය. ඔවුන් අමන්දානන්දයට පත් වී ආශ්චර්යයන් සොයා ගියෝය. ජනතාවගෙන් එකෙකු දෙන්නෙකු නොව සිය දහස් ගණනක් තම ප්‍රතිපත්තිගරුක ජීවිත අමු අමුවේ විකුණා දමනු ලැබීය. මෙතෙක් එම ජීවිත සතු වූ කන්‍යාභාවය එක මොහොතකින් කුඩු පට්ටම් කරන ලදී.

ඒ අතර එකා දෙන්නා මෙහි වූ මිත්‍යාවට එරෙහිව එළි බසින්නට විය. සිහින් කෙඳිරිලි හඬ මතු වන්නට විය. පත්තර අච්චු ගසන්නට, පෝස්ටර් අලවන්නට විය. එහෙත් සිතීමේ හා කතා කිරීමේ නිදහසත් අහිමි කොට එසේ කළවුන් සොයා ඝාතනය කිරීමේ මෙහෙයුම ඇරඹිණි. ඔවුන් ලසන්තව ඝාතනය කෙරිණි. තිස්සනායගම් අත්අඩංගුවට ගැණුනි. ප්‍රගීත්ව අතුරුදන් කෙරුණි. වසර 40කට පමණ පසු පත්තර කාර්යාල සීල් තැබුණි. කතෘවරුන් අත්අඩංගුවට ගෙන 4වෙනි තට්ටුවට ගැණුනි. පුවත්පත් සේවකයින් ද දින නියම නොමැතිව අත්අඩංගුවේ රඳවා තබා ගැණුනි.ඔවුන් ජෙනරාල්ව කකුල් කෙටියෙන් ඔසවාගෙන ගියෝය. අධිකරණ කැඳවා නඩු විභාග කළෝය. තරු පටි ගලවා අපකීර්තිමත් ලෙස සේවයෙන් පහ කොට විශ්‍රාම වැටුපද අහිමි කොට 10 x 12 කාමරයක සිරකොට විරුද්ධවාදීන්ගේ කෙඳිරිල්ල මහා ගිගුරුමක් වන්නට ප්‍රථම නවතා දැමූහ. විජිත හේරත්ලා, අජිත් කුමාරලා, නලින් හේවගේලා ‘A‘ ශ්‍රේණියේ පොලීසියකට පහරදීමේ චෝදනා මත සිර අඩස්සියට ගත්හ. ශුද්ධ වූ සියල්ල ඔවුන් විසින් කෙළසන ලදී. එහෙත් ඒ තව කොපමණ කලකට ද.........?

සාමාන්‍යයෙන් හමුදා ඛණ්ඩයකට අණ දෙන නිලධාරියා සතුව ආයුධ නැත. උදාහරණයක් ලෙස හමුදා උත්තමාචාර උළෙලක දී අණදීමට ආයුධ භාවිතා කරන්නේ නැත. එහෙත් එවැනි පෙළපාලියක ගමන් කරන සොල්දාදුවන් අත අති නවීන ආයුධ ඇති අතර, ඔවුන් සියලු දෙනාම තමන්ට අණ දෙන නිරායුධ නිලධාරියාගේ උස් හඬට අනුව කටයුතු කරයි. සීරුවෙන් සිටීම, පහසුවෙන් සිටීම මෙන්ම තමා අතින් සිදු වන වරදක දී නිරායුධ නිලධාරියාගෙන් ගුටි කෑමට ද බැඳී සිටී.

සාමාන්‍යයෙන් පොලීසියක 40ක 45ක ප්‍රමාණයක් සේවයේ යෙදෙන්නේ යැයි සිතමු. රටේ පොලීසිය අන්තිම පහත් නීච තත්ත්වයට පත්ව ඇති ආයතනයක් බව ප්‍රසිද්ධ කරුණකි. සෑම පුද්ගලයෙකු තුළම ඊට එරෙහි මතයක් ඇත. පොලීසිය නැති තැන ඔවුන්ගේ පතුරු ගැලවෙන්නට දෙහි කපයි. එහෙත් පොලීසියේ දෙදෙනෙකුට පමණක් එක් නිශ්චිත භූමි භාගයක් පාලනය කළ හැකිය. සමහර විට එම භූමි කොටසේ පමණක් ජනතාව 60,000 ක් ජීවත් වනවා වන්නට පුළුවන.

ගෙනහැර දැක්වූයේ සරල උදාහරණ දෙකක් පමණි. ඔබට මින් වැටහෙන්නේ කුමක්ද? ආයුධ සන්නද්ධ සීමිත පිරිසක් විසින් නිරායුධ මිනිසුන් කෝටි ගණනක් පාලනය කිරීමට ක්‍රමයක් සකස් කරගෙන ඇති බව නොවේද? අපේ ජීවිත වල අනාගතය, දෛවය, මේ හැම එකකම තීරකයා බවට ඔවුන් පත් කර ගෙන ඇති බව නොවේද? ඊටත් වඩා හාස්‍යය නම් මෙම ආයුධ සන්නද්ධ පිරිස් ද දියවන්නාවේ සිටින 225 දෙනෙකුට මොන තරම් බිය වී ඇතිද යන්නයි. ඔවුන් එකෙකු හෝ දකින විට හුනස්නෙන් නැගිටීම, තොප්පි ගැලවීම, කාණු වලට බැසීම, තමාගේ බිරිඳ පවා එක් රාත්‍රියකට හෝ දන් දීම, තම දරුවාගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් බැලමෙහෙවරකම් කරවීම, ...... මේ අපේ තරමය........!

ඇත්තටම අපේ ජීවිත වල අනාගත තීරකයා බවට 225 දෙනෙකු පත් කොට ඇත. ඔවුන් කරනා ඕනෑම දෙයක් අපේ කරුමේ, දෛවය ලෙසට ගිණුම්ගත කර ගැනීමට පුරුදුව ඇත. එය එලෙසම සිදු වන තාක් කෝටි 02ක් යටකොට 225ක් බලයේ රැඳෙනු ඇත.

එහෙත් එය නිවැරදි ක්‍රමය නොවේ. බහුතරය ඇත්තේ ද එතැන නොවේ. 225 දෙනාට වඩා බහුතරය වූ කෝටි 02 වටින්නේය. එහෙයින් නොපමාව තීරණයක් ගත යුතුය. වඩා බලවත් 225 ද නැත්නම් කෝටි 02 ද යන්න තීරණය කළ යුතුය. පවතින system එක ඉතා ඉක්මනින් වෙනස් කළ යුතුය. නොඑසේ නම් ඔවුන් ලසන්තව, තිස්සනායගම් හා එක්නැළිගොඩ සොයා ගියාක් මෙන් අප සොයා ද එනු නොඅනුමානයි. අප අවබෝධ කර ගත යුතු, පාලකයන් තේරුම් ගත යුතු සත්‍යය එයයි. එහෙත් මේ සියල්ලටම දිගු කලක් යා යුතු නැත. දිගු කලක් ලබා දිය ද නොහැක. ඔවුන් අප වෙත පැමිණීම කොයි මොහොතේ හෝ සිදු වන බැවිනි. මෙතෙක් බහුතරයේ වූ නිහැඬියාව ප්‍රමාණවත්ය. මේ මුළු system
එකම වෙනස් කිරීමට අපි set වෙමු. මේ සඳහා ඔබගේ ඇත්ත comment එක ඒ සඳහා වන ආරම්භය බව මතක තබා ගන්න.

කෙනෙකු තම විරෝධය මෙලෙස එක් කර තිබුණි.

දහ අට සම්මතයි
වැඩි ඡන්ද ලොට් එකයි
ඇඟට දැන් සනීපයි

පබා නංගිත් ගියා
මිරිකන්න
මහින්දගෙ අත් දෙක
දෑත් දැන් ශක්තිමත්
අම්බානක පුෂ්ඨිමත්

අයියෝ... පබාත් ගියාද.....?
අපි හිතුවෙ නෑ එයා යයි කියලා
එහෙම කිව්වෙ ගම්පහ කමල්
ඌ පට්ට යූ ඇන් පී

අනේ මනූෂ ඕකටද අපි
උඹට ඡන්දෙ දුන්නෙ
එහෙම කිව්වෙ ගාල්ලෙ සුනිල්
මිනිහත් යූ ඇන් පී
කැපුවත් යූ ඇන් පී

අයි අයියෝ රංගා
ඉංග පෝරේ
එහෙම කිව්වෙ හැටන් වල කන්නයියා

කමල් සුනිල් කන්නයියා
තවත් ඉන්න ගොංබයියෝ
අඬන්න එපා තොපි
කළකිරෙන්න එපා තොපි
තල වැව්වොත් තලම තමයි
තොපිටත් දැන් බඩුම තමයි

කඳුළු පිහිද ගනිල්ලා
අතට හයිය ගනිල්ලා
මතක් කරපල්ලා
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය

මනූෂලා, පබාලා, රංගලා, රංගේලා
රඟන අනිත් හැතිකරේම
යැව්වෙ දියවන්නාවට තොපි
නියෝජනය කරන්න තොපිව

අල්ලපං උන්ගේ බෙල්ලෙන්
හොල්ලපං ඇති වෙනකම්
කියලා දීපං උන්ට
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ පළවෙනි පාඩම

ඒක අහන් නැත්නම්
ඉගෙන ගන්න කම්මැලිනම්
ගහපිය කණ පැලෙන්න
ඒත් මදිනම්
කඩපිය අණ්ඩක්
එකක් මදිනම්
දෙකක්
එක අතක් නැත්නම්
මිරිකපං බෙල්ල
හුස්ම නතර වෙනකල්

මොන දේ කරත්
මේක පාඩම් කර ගනිල්ලා
චක්කරේ වගේ
දෙසිය විසිපහ පොඩියි
කෝටි දෙකට වඩා..........!

(පැදිය උපුටා ගැනීම - ලංකා ඉරිදා සංග්‍රහය, සඳකඩපහණ අතිරේකය)

පෙනුම ගල් වී හරය බොල් වීම

Facebook Account එකක සැබෑ අර්ථය කුමක් වුවත්, මටත් සමාජය හා මිනිසුන්ව අඳුනගන්න මේ ක්‍රමය යෝග්‍ය යැයි සිතුන නිසා පටන් ගත්තා‍ ඒ වැඩේත්. මොකද ‍මේ සමාජය ඇතුලේ මිනිහෙක්ව තේරුම් ගන්න ඔවුන්ව ඇසුරු කරන්න විවිධ වැඩ වල යෙදුනු මම ඒවායින් සාරවත් ප්‍රතිඵලයක් ඇති නොවුනු නිසා ඒ සාම්ප්‍රදායික ක්‍රමයෙන් මිදී මේ වැඩේට set වුනා. හුදෙක් මිතුරන් හඳුනාගැනීම පමණක්‍ තේරුමක් නොමැති නිසා ඉන් එයා පුළුල් අදහසක් ඇතිව ඔවුන් සමග අර්ථවත් ඇසුරකට කරන අරගලයක් ලෙස මා මෙය හඳුන්වනවා. මේ ටික දවසට මගේ Facebook එක බලපු අය මගේ මිතුරෝ වෙලා ඉන්නවා. මේ දවස් වල කරන්නේ ඇත්තටම ඒ අය කවුද? මොකක්ද එයාලාගේ අරමුණු කියලා තේරුම් ගන්න උත්සාහ කරන එක. ඉතින් ඒ වැඩෙත් යන ගමන් පොතකුත් කියවමින් සිටි මට අපි ගැන, අපේ සමාජය ගැන කල්පනාවට ආව දේවල් ඔහේ ලියලා දැම්මා.....

පසුගිය දවස් වල News වල තිබුණා අවුරුදු 3000 ක් පැරණි සොහොන් සංකීර්ණයක් හපුතලේ ප්‍රදේශයෙන් හමුවෙලා තියන බව. ඇත්තටම මේ News එක දැක්කාම මාර ගටක් හැදෙනවා නේද? අපිට ඒ තරම් ලොකු ඉතිහාසයක් තියනවා කියලා. අවුරුදු 2500 ක ලිඛිත ඉතිහාසයක් තියන අපිට ‍මේ සිද්ධියත් එක්ක ඒවා ඔක්කොම වෙනස් වෙනවා. අපේ ඉතිහාසය නැවතත් අලුත් වෙයි කියලත් හිතෙනවා. ඉතිහාසඥයෝ, පුරාවිද්‍යාඥයෝ මේ සිද්ධියත් එක්ක මාර "ටෝක්ස්" දුන්නේ. ඇඟ කිලි‍පොලා යනවා එව්වා අහලා. බලංගොඩ මානවයත් නැගිටින තාලේ දේවල් කිව්වේ.

අපේ රට විදියට ගත්තාම ජාතික වශයෙන් මේක මාර ඓතිහාසික වැඩක්. පසුගිය කාලේ සිද්ධ වුන දේවල් දිහා බැලුවාම ඒවත් එක්ක එක පෙළට සිද්ධ වෙන තවත් හොඳ වැඩක්. මම එහෙම කිව්වෙ අපේ රටේ යුද්ධය ඉවර වුනා, සංවර්ධනය ආරම්භ වුනා, මිනිස්සුන්ගෙ ප්‍රශ්න මිනිස්සුන්ටම අමතක වුනා. දැන් මිනිස්සු හිතන්නේ "අංක 01" වෙන්න. ඉතිං බෙදුම්වාදයත් පරාජය කරලා, ජාතික සමගිය හදලා, සංවර්ධනය ආරම්භ කරලා, දකුණු ආසියාවේ කප් එක උස්සලා, මුළු ආසියාවෙම "ආශ්චර්යය" අපේ රටේ නිර්මාණය වුනාම කාටද ආඩම්බර නැත්තේ.....???

අපේ රටේ යුද්ධය ඉවර වුනා කියන්නේ අපේ රටේ දෙමළාට ගහලා සිංහලයා 01 වුනු එකට. ඊළඟට හින්දුවට, මුස්ලිම් එකාට, නේපාල් කාරයට, මලයාලම් කතා කරන එකාට, චීනට ගේමක් දීලා ආසියාවේ 01 වෙන එක තමයි ‍ගේම් එක. පුළුවන් වුනොත් එතැනින් පෙන්ටගනයටත් ගහන්න ඉඩ තියනවා. ඉතින් මෙහෙම 01 වීමේ සිහිනයක් අපට තියනවා. අපේ රටේ අය මේ ගමනට උදව් කරන්නේ තමන් තමන්වම වැරදි කාරයෙක් විදියට හංවඩු කරගෙන තමන්වම ගස් බැඳගෙන. මාර ආතල් නේද වැඩේ???

ඉතින් දැන් මේ ගමනට අපට තියෙන ආයුධ මොනවද? අනිත් එක මෙහෙම සිහිනයක මිනිස්සු පැටලෙන්න හේතුව ‍මොකක්ද? ඇත්තටම මිනිස්සු කැමතියි සර්වබලධාරී වෙන්න. හැම එකකින්ම ඉදිරියෙන් ඉන්න. ඒක අපිට මේ මිය යමින් ඉන්න සමාජය උගන්වපු දෙයක්. තරගකාරීත්වය මේ සමාජයේ අනිවාර්ය දෙයක්. ‍මේ සටනේ අරමුණ තමයි අපේ අනන්‍යතාවය හදා ගන්න එක. දැන් වර්තමාන ශ්‍රී ලාංකිකයාට අනන්‍යතාවයක් තියෙනවාද? අපි සෑම මොහොතකම අපේ අනන්‍යතාවය ඉදිරිපත් කළේ ඉතිහාසයෙන්. ඉතිහාසයේ තමයි අපේ ලොකු වැඩ ඔක්කොම තියෙන්නේ. වැව් දාගැබ් හදපු, ශිෂ්ටාචාර බිහි කරපු, විදෙස් රටවල් ආක්‍රමණය කරපු ඉතිහාසය තියෙන්නේ ඉතිහාසයේ. ඉතින් මිනිස්සු ශ්‍රී ලාංකික අනන්‍යතාවය ඉතිහාස පොත් පිටු වලින් ඉර ඉරා පෙන්වනවා. අපිට තියෙන එකම ආයුධයත් මේ ඉතිහාස අනන්‍යතාවය විතරයි. එහෙමනම් ඉතින් අපේ වර්තමානය බොල් නේද?

අනිත් එක, අපේ රට මුහුණ දී ඇති ආර්ථික අවපාතය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අහිමි කිරීම, මානව හිමිකම් අමු අමුවේ මරා දැමීම, විදෙස් ප්‍රතිපත්තියේ ඇති නිවට බව, විදෙස් රටවල් ඉදිරියේ දණ නැමීම, ජාතික සමගිය ගොඩ නැංවීමට ඇති නොහැකියාව, පශ්චාත් යුද වාතාවරණය... මේ ආදී තත්ත්වයන් කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ විට අපේ බලාපොරොත්තුව විය හැක්කේ කුමක්ද? ඉතින් අපේ වර්තමානය බොල් නේද?

ගෙවුණු වසර 62 ක ඉතිහාසය විසින් ඔප්පු කොට ඇති සත්‍යය වන්නේ පාලකයන් "බලාපොරොත්තු" නමැති කැරට් අලය ඉදිරියට දමා රටේ ජනතාව තමන්ට අවැසි මගක දක්කාගෙන විත් ඇති බවයි. ජනතාව විසින් තම බලාපොරොත්තු ජයග්‍රහණය කර ඇත්නම් ඒ වෙන අයුරකින් නොව තමන් විසින් කළ "අරගල" නිසාවෙනි. වැඩ කරන පන්තියේ මිනිසුන්ගේ වසර 500 ක අත්දැකීම එයයි. මෙම සත්‍යය තේරුම් ගැනීමට තව දුරටත් පසුබට විය යුතු නැත. දැන් ආරම්භ කළ යුතුය අපගේ විමුක්තියේ මාවත. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේත් මානව නිදහසේත් මාවත. වැඩකරන පන්තියේ වෛද්‍යවරයා, නීතිවේදියා, ලියුම් බෙදන්නා, ගුරුවරයා, ශිෂ්‍යයා, රෝගියා, චූදිතයා, කම්කරුවා මේ සියල්ලන්ම අවබෝධ කර ගත යුත්තේ මෙයයි.

වර්තමාන පාලනයේ ද පෙනුම ගල් වී හරය ‍බොල් වී ඇති බව මෙකී පාඩම් වලින් තේරුම් ගත යුතුවාක් මෙන්ම, සුන්දර සිහින වල හෝ සාහිත්‍යයේ වචන තුළ අතරමං නොවී සිටීමට ද තර‍යේ අවධානයට ගත යුතුය.

'"අරගලය" පැවැත්මේ පියා හා රජු වේ'
- නෙරක්ලීටස් -

වේදනාවෙන් විනෝද වීම

සිරිල් අයියා කියන්නේ මට හමුවුණු මිනිස් චරිත වලින් අමුතුම තාලේ මිනිහෙක්. සිහින් සිරුරක් ඇති මුහුණ පුරා ගණ රැවුලක් වැවී ඇති හතලිස් විය පසු කළ ඔහු චාම් මිනිසෙකි. නූතන සේරිවාණිජ චරිතය සිහි කරමින් Fancy කඩයක සේවය කරන සිරිල් අයියා කාන්තාව ‍කොටස් කර විකිණීමට දක්‍ෂයෙකි. ඒ ඔහු අතින් කාන්තාවකට අවශ්‍ය මාල, වළලු, කරාඹු, මුදු, චේන්, බ්‍රෙස්ලට්, ක්‍රීම්, ලිප්ස්ටික්, ෆේෂ් වොෂ් ආදී සියල්ලක්ම විකිණෙන නිසාය.

ඔහු සමග පැයක් කතා කළ විට සිනහව වාවාගත නොහැකිය. එපමණටම ඔහු විනෝදකාමියෙකි. එමෙන්ම සිදුවීම් තුළ ඇති මිනිස් ගති සොබා මෙන්ම සිදුවීම් සිදුවීමට බලපෑ හැකි වස්තු බීජයන් ගැන ද විහිළුවෙන්ම පැහැදිලි කරයි.

සිරිල් අයියා දිනක් රාත්‍රී නින්දේ සිටින විට නැගලා යන බජව්වක් ඇසී ඊට කන් දී සිට ඇත. හතරදෙනෙකු මහා රාත්‍රියේ බජව්ව පටන් ගෙන ඇත. ගුණපාල, රත්නේ, පුංචයියා හා උක්කුවා පදමට ගසා ලීටර් 20 බැරල් දෙකක් පළු යන තුරු පහර දෙමින් ජෝති හා කපුගේ ජීවමාන කර ඇත. සිරිල් අයියා ද සිංදු කාරයෙක් බැවින් ඔහුත් එයට සවන්‍ දෙමින් යහනේ සිට ඇත.

ගුණපාල අයියාගේ රැකියාව පොල් කැඩීමයි. ඔහු විවාහකයෙකි. දරුවන් සිව් දෙනෙකුගේ පියෙකි. ඉන්නේ පොල්අතු පැළකය. කන්නේ කොහේ හෝ කෙදිනක හෝ ‍පොල් කැඩුවහොත් පමණි. ඔහු‍‍ගේ බිරිඳ නිවසේ සිට දරුවන් රැකබලා ගනිමින් ගුණපාල අයියා ගෙදරට කන්න අරන් එන තුරු මග බලා සිටී. පොඩිඋන්ට හරියට අඳින්න ඇඳුමක් නැත. කන්න වීදුරු පිඟානක් නැත. නිදියන්න සිරි යහනක් නැත. මුළු ගෙදරටම ඇත්තේ ලෑලි වලින් වසා දැමූ කාමර දෙකක් පමණි. ඉන් එක කාමරයක් මුළුතැන්ගෙය ලෙස භාවිතයට ගනී. හඳ පායනා දවස් වල පොල් අතු වහ‍ලයෙන් ගුණපාල වෙත එබිකම් කරන සඳරැස් ඔහුට සිනහ වෙන්නේ අනුකම්පාවටද නැත්නම් අහවල් දේකටදැයි දන්නේ සඳරැස් ම පමණි.

පුංචයියාට දැන් වයස හතලිස් පහක් පමණය. විවාහ වී දරුවන් දෙදෙනෙකුගේ පියෙකි. එහෙත් ඔහුගේ ප්‍රියම්භිකාව ඔහු හැරගොස් දැනට වසර අටකි. ඒ පුංචයියාට හරි හැටි රැකියාවක් වත් දේ‍පොළක් වත් නැති නිසාවෙනි. පුංචයියාට සිටියේ රේණුකා හා මල්ලිකා යනුවෙන් ගැහැණු ළමයි දෙදෙනෙකි. ඔවුන් දෙදෙනා ද පුංචයියා හැර ගියේ සඳරැස් වැටි රාත්‍රියකය. ඔවුන් ගැන දන්නේ ද ඔවුන්ට පැන යාමට ඉඩ සැලසූ සඳරැස් ම පමණි. දැන් පුංචයියා තට්ට තනියම තමාගේ නිවසට වී ඔත්පල වූ අම්මා ද, මයිල් හැලී ගිය කෙසඟ බලු පැටවාද සමග ‍නිදහසේ කාලය ගත කරයි. කෙසේ හෝ කුලී රැකියාවක් සතියකට වරක් සොයා ගන්නා පුංචයියා ඉන් ලැබෙන මුදලින් අතේ සතේ නැතත් තමන්ට පුතේ කියන තම ආදරණීය මෑණියන් රැක බලා ගනිමින් ‍ජීවත් වෙයි.

උක්කුවා මේ ගම් පළාතේ කෙනෙකු ද නොවේ. තමන්ගේ ජාතකය ගැන වත් දන්නා පුද්ගලයෙකු නොවේ. ඒ පොඩි කාලේ සිටම අනුන්ගේ ගෙවල් වල ඉඳුල් කමින් හැදී වැඩුණු මිනිසෙක් නිසාය. ඔහුට අම්මා තාත්තා පිළිබඳ දැනීමක් නැත. ඔවුන් කවුරුන්දැයි උක්කුවා වත් නොදනී. දිනපතා අනුන්ගෙන් ගුටි කන, කඩපිල් ගානේ පීචං වෙන උක්කුවා රාත්‍රිය වන විට සූර් වන පදම සොයා ගනී. තමන්ගේ ජීවිත‍යේ අතීතය, වර්තමානය මෙන්ම අනාගතය ද කසිප්පු කාලකට යට කොට ඇති උක්කුවා මෙවැනි බජව්වකින් හැර ඔහුට කාලය ගත කර ගැනීමට වෙනත් මාර්ගයක් නොමැත. ඒ හෙට දිනත් ඔහුට දීර්ඝ, වෙහෙසකර, එපාම වූ ඒකාකාරී දිනයක් නිසාවෙනි.

රත්නේ ගොවිතැනින් ජීවත් වෙන්නෙකි. හේනේ පිටියේ මෙන්ම කුඹුරු ගොවිතැන ද කරන රත්නේ, උදේ සිට රාත්‍රී වන තුරාම මහ පොළොව පෙරළමින් ඒ සමග ඔට්ටු වෙයි. ඔහු‍ගේ ගෙදර සාමාන්‍යයෙන් දින දෙක තුනකට වරක් නිරාහාරව නොඉන්නේ නම් පුදුමයකි. ඒ නැති බැරි කම නිසාවෙනි. තියන තුට්ටු දෙක ‍පොළවට යට කළ ඔහු අස්වැන්න නෙලා ගන්නා තුරු ‍ජීවිකාව ගැට ගසා ගන්නේ යාන්තමිනි. තම දරුවන්ට චීස් බටර් දීමට නොහැකි වුණත්, ඇන්කර් හෝර්ලික්ස් නැති වුණත් කහට උගුරක් හෝ තම දරුවන්ට කෙසේ හෝ ලබා දීමට උනන්දු වන්නේ හිත පුරාම පීතෘ ‍ස්හේහය තිබෙන නිසාය.

ඉතින් ජාතකයක් නොමැති උප්පැන්නයක් නොමැති, එහෙත් අපගේ ජාතකය විමසන වර්තමාන කසිකබල් සමාජය, අප හැමෝගේම ජීවිත අභියෝගයට ලක් කරමින් ඇත. සෑම අයෙක්ම මුහුණ දී ඇති ආර්ථික අර්බුදය හේතුවෙන් පවුල් සංස්ථා බිඳ වැටී ඇත. බිරිඳ හා ස්වාමි පුරුෂයා අතර අධ්‍යාත්මක සබඳතාවය බිඳ වැටී ඇත. තියන වුන් තව තවත් ඇති හැකි අය කරන, නැති වුන් නැත්තටම නැති කරන වත්මන් සමාජය, කුඩා දරුවෙකුගේ ජීවිතය දිය පහරක සඟවා ගන්නේ මේ සමාජයේ කුරිරු බව අපට කියා දෙමිනි. කැලණි ග‍‍ඟේ පාවී ගිය අමිල සඳරුවන් වැනි දරුවන් හෙට තවත් තැනකින් මතු වීමට ඉඩ ඇත.

පව්කාරයින්ට ගල් ගැසීමට ඉගැන්වූ මේ සමාජය, මාලනී පුෂ්පලාතාලාටත් වට කොට පහර දීමට පෙළඹී සිටී. හුදෙක් මාලනීලාගේ වැරැද්දක් ලෙස දකින මිනිසුන්ට අවබෝධ නොවන්නේ, වර්තමානයේ පාලකයන්ගේ තකතීරු පාලනය ගැන නොවේද? කිරිපිටි පැකට්ටුවකින් 100% ක් බදු අය කරන විට, කහකුඩු කිලෝව රුපියල් 800 පන්නන විට, සුදුළූණු කිලෝව රුපියල් 400 කට වත් ගන්න බැරි කොට, රත්නෙලා පුංචයියලා වේදනාවෙන් විනෝද වනවා ඇරෙන්න වෙන නම් කුමක් කරන්න ද? මැති ඇමැත්තෝ ලක්ෂ ගණන් මාසිකව උපයද්දී උක්කුවාලා ගුණපාලලා දිනකට රුපියලක් ඉපයීමට කොපමණ වෙහෙසක් දැරිය යුතුද? රත්නෙලාට ද ගුණේලාට ද ලක්ෂ ගණනින් නැතත් ජීවත් වීමට ඇති පදමින් ඉපයීමට සමාජය ඉඩ ලබා දෙන තුරු රේණුකාලා මල්ලිකාලා බිහි වනු ඇත.

එතෙක් පුංචයියලා, ගුණේලා, රත්නෙලා හා උක්කුවලා හෙට රාත්‍රියේත් තම වේදනාව සමගින් වේදනාවෙන් යුතුව විනෝද වනු ඇත.

සුබ අනාගතයක්

හිතේ හැටියට මුදල් වියදම් කර, හිතේ හැටියට කටවුට් ගසා, හිතේ ඇති තැන්වල ඉදි කළ නාම පුවරුවල දුටුවේ අපේ සුබ අනාගතය පෙන්වන රූප පෙළහරකි. ඒ සෑම එකකම රටේ ජනතාවගේ අනාගතය සුබ වන බව පෙර නිමිති පහළ කළහ.

ජනවාරි 26 දායින් පසුව එළැඹුනේ සුබ අනාගතයේ කාලයයි. ජනවාරි 24 දින ප‍්‍රගීත් එක්නැළිගොඩ අතුරුදන් විය. ජනවාරි 28 දින ජවිපෙ නායක සෝමවංශට මරණීය තර්ජන එල්ල විය. ජනවාරි 30 වන විට දශක හතරකට පසුව ලංකා ඉරිදා සංග‍්‍රහය පුවත්පතට සීල් තබා එහි කර්තෘ චන්දන සිරිමල්වත්ත අත්අඩංගුවට ගනු ලැබීය. පෙබරවාරි 08 වන දින ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකා චෝදනා රහිතවම පැහැරගෙන යන ලදී. ඊට එරෙහිව ත්‍රෛනිකායික මහ නාහිමිවරුන් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා යහපාලනය සඳහා පැවැත්වීමට නියමිත වූ සංඝ සම්මේලනය හිටි හැටියේම ආරක්‍ෂක නොවන හේතූන් මත අතුරුදන් විය. ඊට අමතරව ජෙනරාල්ගේ සහායට පැමිණි විශ‍්‍රාමික යුධ විරුවන් චෝදනා රහිතව සිර ගෙවල් වල ගාල් කොට ඇත.

ජනාධිපතිවරණ මැතිවරණ සමයේ ජෙනරාල්ට එරෙහිව මඩ පත‍්‍රිකා, පෝස්ටර් මුද්‍රණය කළ මුද්‍රණාලයක් වැටලූ බස්නාහිර පළාත් විශේෂ විමර්ෂණ ඒකකයේ ස්ථානාධිපතිවරයා වැඩ තහනමට ලක්ව ඇත. ජෙනරාල්ට එරෙහි මඩ පත‍්‍රිකා හා පෝස්ටර් විශාල ප‍්‍රමාණයක් සහිත නාවික හමුදා ලොරියක් අත්අඩංගුවට ගත් කුරුණෑගල මූලස්ථාන පොලිස් පරීක්‍ෂකගේ වැඩ තහනම් කොට ඇත. ටිරාන් අලස්ගේ නිවසට බෝම්බ ගැසුවේ නිල් බලකාය විසින් යැයි උසාවිය හමුවේ කියා සිටි වැලිකඩ පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරයාගේ වැඩ තහනමට ලක් වී ඇත. මාතර, යාපනය, නෙල්ලඩි හා චුන්නාකම් වල ජෙනරාල්ගේ ඡන්ද ප‍්‍රතිශතය වැඩිවීම මත එම පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරුන්ගේ වැඩ තහනම් වී ඇත.

ආණ්ඩුවේ මැරයන් විසින් තංගල්ලේ දී කාන්තාවක් වෙඩි තබා මරා දමන ලදී. මහනුවර නාවලපිටියේ දී භික්‍ෂූන් වහන්සේ නමක් බෝම්බ ගසා අපවත් කරන ලදී. අම්බලංගොඩ නගර සභාවේ මන්ත‍්‍රි චන්ද්‍රදාස නයිදුවාවඩු ඝාතනය කෙරිණි. රාජ්‍ය ආයතන බොහෝ ගණනක ලංගම, ඛණිජතෙල්, වරාය, සමෘද්ධි, ජාතික රූපවාහිනිය, ස්වාධීන රූපවාහිනිය වැනි ආයතන ගණනාවක දැනටමත් සේවක මාරුවීම් අරඹා ඇත. හමුදාව, පොලීසිය, ආගමික නායකයින්, ආගමික ආයතන රාජපක්‍ෂකරණය කරමින් සිටී.

ආණ්ඩුව පවසන්නේ කුමක් ද? තමන්ගේ පාලනය කොයිහැටි වෙතත් බාරගන්නා ලෙසය. පාලකයාගේ සිට පාලනයට හවුල්ව ඇති උන්ගේ ද අවශ්‍යතාවය තමන්ගේ ජනතාවට තම පාලනය තහවුරු කිරීමය. තම පාලනයට එකඟවන පුද්ගලයන්ට වරදාන, වරප‍්‍රසාද හා සංතෝෂම් දෙන වත්මන් පාලනය තමන්ට විරුද්ධ වන්නන්ට සැලසුම් සහගත ලෙස මර්ධනය මුදා හරී. තම අධ්‍යාත්මය නොවිකුණූ කලාකරුවන්ට, මාධ්‍යවේදීන්ට හා දේශපාලකයන්ට එම මර්ධනය දිනපතා එල්ල වෙමින් පවතී.

මේ අරඹා ඇති පාලනය ජනතාවට නොවැටහුනත් සරලව සිතිය නොහැක. මුළු මහත් ජනතාවම කොතරස් ආලෝකය තිබුණත් අඳුරේ ජීවත් වීමට හුරු වෙමින් සිටී. දේශපේ‍්‍රමය නමැති ආයුධය අසුව තිබෙන්නේ භයානක කල්ලියකටය. ඔවුන් සිහිමද ගතියෙන් යුක්තව හැසිරෙන නිසා අනාගතය සුබ විය හැකි අයුරු සිතාගත හැක. තවමත් ඔබේ දොරට ඔවුන් තට්ටු කර නොමැති විය හැක. එහෙත් අද නොව හෙට ඔවුන්ගේ ගොදුර බවට ඔබ පත් විය හැක.

එහෙයින් අනාගතය සුබ වීම සඳහාත් වර්තමාන සමාජයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සඳහාත් අප සියලූ දෙනා එක් විය යුතුය. දැන් අරඹා ඇති සටන කෙළවර කළ යුත්තේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය දිනා ගැනීමෙන් පමණකි. මෙය මැතිවරණ සටනක් තුළ පමණක් කළ නොහැක. උකටලීව බිය වී යටහත්ව සිටින ජනතාව මුදා ගත හැක්කේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වෙනුවෙන් වූ පුළුල් ජනතා බලවේගයකට පමණි. ඒ සඳහා අප සූදානම් විය යුතුය. වර්තමාන සමාජයේ අපට කිසිදු දෙයක් සටන් කොට මිස දිනාගත නොහැක. අප යටහත්ව නොසිට සටන් කළ යුතුය. ආරම්භක මොහොතේ ජයග‍්‍රහණ අවම වුවද, අවසානයේ දී ජයග‍්‍රහණ ලැබිය හැක. එහෙයින් ධෛර්යය ගෙන අවබෝධයෙන් යුක්තව සටන අරඹමු!

"අද දවසේ දරුණුම ඛේදවාචකය වනුයේ නපුරු මිනිසුන්ගේ දුෂ්ට ක‍්‍රියා නොව යහපත් මිනිසුන්ගේ නිහඬතාවය බව මතක තබා ගන්න”
- මාටින් ලූතර් කිං -

දද සහ හොරි

මාතෘකාව දකින විටත් අපුලක් ඇති වේ. එසේ වන්නේ ශරීරයේ දද හොරි හෝ කුෂ්ට ඇති වූ විට කැසීමට, තුවාල වීමට, ලේ ගැලීමට හා දැඩි වේදනාවකට පත් වන බව දැනීමෙනි. ජයග‍්‍රහණ අහිමි සමාජයට පසුගිය යුධ ජයග‍්‍රහණ ලැබීම කුඩා අස්වැසිල්ලක් වූ අතර හොරුන්ට, තක්කඩින්ට, වංචා කාරයින්ට දේශපේ‍්‍රමීන් බවටත්, හොරකම, මැරකම, දූෂණය, නාස්තිය වෙනුවට දේශපේ‍්‍රමය ගෙන කථා කිරීමටත් අවස්ථාවක් ලැබිණි. එය හොරි, දද, කුෂ්ට හැදුනු කලෙක කසන්නාක් මෙන් දේශපේ‍්‍රමය නැමති හොරිය උඩ දමා කසයි. පෙරළි පෙරළී කසයි. ඔල්වරසන් නගමින් ප‍්‍රීති ඝෝෂා කරමින්, සතුරන් මට්ටු කරමින් කසයි.

ඉතින් කසන්න, ප‍්‍රීති ඝෝෂා කරමින් කසන්න. පෙරළි පෙරළී කසන්න. එහෙත් නිතරම කැසීමෙන්, දිගටම කැසීමෙන් පසුව ඔබ කැසීම නතර කරනු ලබයි. මතක තියා ගන්න. කසන විට ඇති ප‍්‍රීතිය කසා ඉවර වූ සැනින් අවසන් වන බව. ඉන් අනතුරුව සතුට, ප‍්‍රීතිය වෙනුවට වේදනාව විඳ දරා ගැනීමට සූදානම් වන්න......!

ඔව්.... සූදානම් වන්න. පසුව දැනෙන වේදනාවට......!

අඳුර

අපි කිසි කෙනෙකු අඳුරට කැමති නැත. ඒ අපට කිසිවක් නොපෙනෙන නිසාවෙනි. එහෙයින් අඳුරේ සිටින අප සොයන්නේ ආලෝකයමය. අකුණු ගසනවාට තමන් කැමති යැයි වරක් බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට් තම කවියක ලියා තිබුණි. ඒ මොහොතකට හෝ ආලෝකය වැටෙන නිසාවෙනි.

එහෙත් වර්තමානයේ අප සමාජය සිහි විකල්ව අඳුරේ ගිලී සිටී. ඔවුන්ට ආලෝකය අනවශ්‍යය. ඒ ඔවුන්ට සැබවින්ම ආලෝකය එපා වී නොව, එය ඉල්ලා සිටීමට තරම් සිහියක් නොමැති නිසාවෙනි. විකල්ව ඇති සිහිය යථා තත්වයට පත් වන විට ඔවුන්ගේ හා ඔවුන් අසළ තිබූ සියල්ල ඔවුන්ට අහිමි වීමට ඉඩ ඇත.

එහෙයින් මෙපමණ හෝ ආලෝකය වැටී තිබෙන තත්වයක තව දුරටත් අඳුරේ සැඟවී සිටීම නොව හැකි පමණින් ආලෝකය දෙසට පැමිණෙන ලෙස ආරාධනා කරමු.......!

නැතිනම් තමන් පියවි සිහියට පැමිණෙන විට ප‍්‍රමාද වී ඇතිවාට සැක නැත.

වෛරය......!

අප සමාජයේ මිනිසුන් නොයෙක් දෑ වලට වෛර කරනු ලබයි. කෙනෙකු මිනිසුන්ට වෛර කරන විට තවකෙක් සමාජයටම වෛර කරයි. තවකෙක් ගැහැණුන්ට වෛර කරන විට තවකෙක් පිරිමින්ට වෛර කරනු ලබයි. තවකෙක් සංස්කෘතියට වෛර කරන විට තවකෙක් අපේ කමට වෛර කරයි. මේ අයුරින් විවිධ අයගේ රුචි අරුචිකම් මත වෛරය හා අවෛරය තීරණය කර ගන්නා අතර, අපට ද මෙම ලිපිය පුරාවටම ඒ පිළිබඳ විස්තරයක් ඉදිරිපත් කළ හැක. එහෙත් අපගේ මෙම ලිපියේ අරමුණ ඔවුනොවුන්ගේ වෛරය පිළිබඳ නොව, මුළු මහත් සමාජයේ 50%කට වඩා වැඩියෙන් වෛර කරන පිළිකෙව් කරන යමක් පිළිබඳව සටහන් කිරීමය.

අප දැන් ජීවත් වන්නේ 2010 වර්ෂයේය. එනම් මෙම ශතකයේ දශකයක් ගෙවා දැමීමට සූදානම් මොහොතකය. වර්තමානය වන විට අප රටේත්, සමාජයේත් විශාල ජාතික ප‍්‍රබෝධයක් ඇති වී තිබේ. මෙය ඊයේ පෙරේදා ඇති වූවක් ද නොවන අතර, මෙම ශතකය ආරම්භයේ දී ද (එනම් 2000 වර්ෂය වන විට) මෙවැන්නක් රට තුළ දක්නට නොවීය. එසේ නම් මෙම ජාතික ප‍්‍රබෝධයේ ආරම්භය කොතැනකැයි කිව හැකිද? එමෙන්ම විජාතිකත්වයට වූ වෛරය මෑතකාලීනව ආරම්භ වන්නේ කොතැනකින් ද? අප ඉතිහාසය දෙස විමසා බලමු.

2000 වර්ෂය වන විට අපේ රටේ තුන්වැනි ඊලාම් යුද්ධය දියත් වෙමින් තිබුණි. ඊට පෙර මේ සඳහා වූ විවිධ සාම ගනුදෙනු අතරමග නතරව තිබුණි. එම වර්ෂය අවසානයේ මැතිවරණයක් පැවැත්වුනු අතර, පාලක පක්‍ෂය ඉන් ජයග‍්‍රහණය කෙරුණි. එහෙත් ඉන් වසරක් යාමටත් මත්තෙන් ආණ්ඩුව අස්ථාවර වූ අතර, නැවත මැතිවරණයකට යාමට සිදු විය. ඒ වන විට දැවැන්ත ආර්ථික යුද්ධයක් රට තුළ නිර්මාණය වී තිබූ අතර, ආර්ථික වර්ධන වේගය ඍණ අගයක් දක්වා පහත බැස තිබුණි. ඊට අමතරව ලෝකයේත්, අප රටේත් වඩා වැදගත්ම ස්ථාන වලට ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රහාර එල්ල විය. මෙවැනි කාල සීමාවක් විපක්‍ෂයට වාසිදායක වූ අතර, එළැඹෙන මැතිවරණයෙන් ජයග‍්‍රහණය කිරීමට ද ඔවුන් කල් යල් බැලීය. එම මැතිවරණය වන විට රට හැරවුම් ලක්‍ෂයකට පැමිණ තිබූ අතර, මැතිවරණයෙන් පසුව රට තුළ විවිධ විපර්යාස සිදු වන්නට විය.

එක් පැත්තකින් බෙදුම්වාදී ත‍්‍රස්තවාදය ශක්තිමත් වෙමින් තිබූ අතර, ආර්ථිකය ගෝලීයකරණ සංකල්පය තුළ ලිබරල්කරණය වෙමින් පැවතුනි. ජාතිකකරණය වෙනුවට විජාතිකකරණය විවිධ වෙස් ගනිමින් පවතින බව දැකගත හැකි විය. අපේකම වෙනුවට උන්ගේකම ආදේශ වන්නට විය. බෙදුම්වාදී ත‍්‍රස්තවාදය නව වටයකින් ශක්තිමත් වෙමින් රට තුළ ඔවුන්ගේ ආධිපත්‍යයක් පතුරුවන්නට සමත් වෙමින් තිබුණි. විවිධ ජාත්‍යන්තර මැදිහත්කරුවන් ජාත්‍යාලයේ වෙස් ගෙන රට තුළට රිංගා ගැනීමට වෙහෙස ගත් අතර, එසේ පැමිණිවුන් ආපසු ගියේ හිස් අතින් ද නොවීම විශේෂත්වයකි.

මේ අනුව සමාජයේ ජාතිකත්වයට පක්‍ෂපාතී විජාතිකකරණයට එරෙහි සමාජ බලවේගයක රික්තය තහවුරු වෙමින් පැවතුනි. සමාජයට අවශ්‍ය වූයේ මෙවන් වූ පාලනයක් ආරක්‍ෂා කිරීම නොව වෙනත් යහපත් පාලනයක් ගෙන්වා ගැනීමය. ඒ අනුව ජාතික හැඟීම වටා විවිධ බුද්ධිමතුන්, ආචාර්යවරුන්, මහාචාර්යවරුන්, ගුරුවරුන්, වෛද්‍යවරුන්, කලාකරුවන්, දේශපාලකයින්, බුලත්විට අලෙවි කරන්නන්, නාට්ටාමිවරුන්, වෙළෙන්දන්, පොල් කඩනවුන් යන මෙකී නොකී සියලූ බලවේග එක රොදකට පොදි බඳින්නට විය. මෙහි විශේෂත්වය වූයේ මීට නායකත්වය සපයනු ලැබුවේ මෙරට ශක්තිමත් විප්ලවවාදී ව්‍යාපාරය විසිනි. විප්ලවවාදීන්ගේ රතු ධජයත්, ජාතියේ ජාතික කොඩියත් එක මිටට ගත් ඔවුහු ගාල්ලේ සිට කොළඹටත් මහනුවර සිට කොළඹටත් වීදි බසින්නට විය.

ජනතා විරෝධයන් දිගටම එල්ලවද්දී පාලක පක්‍ෂයද තම කටයුතු අත්හැරියේ නැත. ආර්ථිකය සතු රාජ්‍ය සම්පත් විකුණා දමමින්, කුලී පදනම මත බදු දෙමින්, විකුණාගෙන කන ආර්ථිකයක් නිර්මාණය කරමින් තිබුණි. අනෙක් පැත්තෙන් ත‍්‍රස්තවාදී ව්‍යාපාරය ද්විත්ව බලයක් රට තුළ නිර්මාණය කිරීමට දායක වී තිබුණි. ජනතාවගේ විරෝධතාවයන් තීව‍්‍ර වූයේ මේ සමගින්. ඒත් සමගම නායකත්වය සැපයූ වාමාංශික ව්‍යාපාරය ඉතාම ශක්තිමත් ව්‍යාපාරයක් ලෙස හිඳිමින්, ජාතිකවත් ජාත්‍යන්තරවත් මෙම තත්ත්වය පරාජය කිරීම සඳහා කටයුතු කරමින් සිටිනු දක්නට ලැබුණි. ඔවුන් පාලක පක්‍ෂයට, අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ නියම නියෝජිතයා ලෙසත්, ත‍්‍රස්තවාදීන්ගේ රාජ්‍යය ශක්තිය ඔවුන් බවටත් නම පතුරු යන තුරු වේදිකා තුළ මත නිර්මාණය කරන්නට විය. විශේෂයෙන්ම මෙම වමේ ව්‍යාපාරය මැදිහත්ව රට තුළ ජාතික චින්තනයක් ද බෙදුම්වාදී ත‍්‍රස්තවාදයට විරුද්ධ මතයක් ද නිර්මාණය කරන්නට සමත් විය.

එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස සමාජය එම මතය භාරගත් අතර, එය පාලක පක්‍ෂයේ විජාතිකත්වයට එරෙහි කඳවුරක් නිර්මාණය කරන්නට සමත් විය. එතැන් පටන් පාලකයින්ගේ ක‍්‍රියාකලාපයන් අධිරාජ්‍යවාදී මැදිහත්වීම් ලෙස හඳුනාගත් ජනතාව, තමන්ට තේරෙන බසින් අධිරාජ්‍යවාදය යන්නත්, දේශපේ‍්‍රමය පිළිබඳවත් හඳුනාගන්නට විය. සමස්ථ ජනතාවම වමේ ව්‍යාපාරයේ මැදිහත්වීම මත ජාතික ප‍්‍රබෝධයකට ගෙන ආ අතර, දේශපේ‍්‍රමීන් ද නිර්මාණය කෙරිණි.

ඒ අනුව යමින් එතෙක් පැවති පාලනය පෙරළා දැමීමට වමේ ව්‍යාපාරයේ නායකත්වය සහිතව රටේ ජනතාවට හැකි විය. එතැනින් ආරම්භ වූයේ දේශපේ‍්‍රමීන්ගේ කාලයයි. ඔවුන්ගේ වාරයයි. සියලූ අධිරාජ්‍යවාදී මැදිහත්වීම් වලට එරෙහිවවත්, බෙදුම්වාදී ත‍්‍රස්තවාදයට එරෙහිවවත් රටේ ජනතාව නිතර වීදි වල සටන් පාඨ කියනු දක්නට ලැබුණි. එතෙක් පැවති පාලනයට එරෙහි ''ආධ්‍යාත්මික විරෝධයක්” වමේ ව්‍යාපාරයේ මෙහෙයවීමෙන් නිර්මාණය කෙරිණි.

වර්තමානය වන විට අප මාතෘභූමිය තවත් වටයකින් අනතුරකට මුහුණ දෙමින් සිටී. ඊට එරෙහිව මෙවර ද වමේ ව්‍යාපාරය නායකත්වය ගෙන ඇත්තේ විද්වතුන්, බුද්ධිමතුන්, ආචාර්ය මහාචාර්යවරු සමගින් ඔවුන් විසින්ම මහා ''ආධ්‍යාත්මික විරෝධයක්” නිර්මාණය කළ පෙර පැවති පාලකයින්ගේ කණ්ඩායම සමගිනි.

එහෙත් මෙවර ද ජනතාව මෙම පුළුල් ජනතා ව්‍යාපාරය භාරගැනීම පිළිබඳ දෙගිඩියාවක නැතත්, ඔවුන්ට සිතීමට බල කර සිටින කාරණාවක් මතුව ඇත. එනම් ඔවුන් සිත් තුළ ඉදිව ඇති ''ආධ්‍යාත්මික විරෝධයේ” ස්ථම්භයන් ඔවුන් විසින්ම කඩා බිඳ දැමීමට තවමත් ඔවුන් කල්පනා කරමින් සිටින බවය. එය ඒ තරමටම ජනතා සිත් සතන් තුළ කිඳා බැස ඇති වෛරී සහගත විරෝධයයි. පෙර පැවති පාලනය පිළිබඳව ඔවුන් නැවත නැවතත් මතක් කරමින් තම විරෝධයන් අලූත් කර ගනිමින් සිටී. එහෙයින් ඔවුන් කල්පනා කරනුයේ එම කණ්ඩායම නොමැති පෙර මෙන්ම දේශපේ‍්‍රමීන්ගේ කණ්ඩායමකි.

පසුගිය මැතිවරණ සටනේ දී 50%කට වඩා වැඩියෙන් රටේ ජනතාව පවසා ඇත්තේ එයයි. එහෙයින් සමාජගත වෛරය ආපසු හරවා ගැනීමට ජනතාව සූදානම් නැතිවාක් මෙන්ම, ඔවුන්ට නැවත බලයට ගෙන ඒමට ද රටේ ජනතාවට උවමනාවක් ඇති බවක් නම් පෙනෙන්නේ නැත. එහෙයින් ජනතාව දැන් බලා සිටින්නේ රටේ වමේ ව්‍යාපාරය කෙබඳු ක‍්‍රියාමාර්ග ගන්නේදැයි යන්නය. එය ජනතාවට පැහැදිලි වන තෙක් වර්තමාන පාලකයින් අලූත් වර්ගයේ ''ආතල්” ගනු ඇත. ඔවුන් මතක තබා ගත යුතු වන්නේ, මෙවර රට හමුවේ ඇති ඉතා තීරණාත්මක කාල පරිච්ඡේදයට මුහුණ දීමට ජනතාවට ශක්තිය ඇතිවාක් මෙන්ම, නුදුරේ දී ම ඔවුන් ඉතා දැඩි තීරණයක් ගනු ඇති බවයි.

නුවර පාරෙන් ගිය පමණින් සුන්දර හා ඓතිහාසික ස්ථාන දැකබලා ගත නොහැකි බවත්, කවරකු නොව කවරක් නිවැරදි ද යන්න ජනතාව මැනවින් වටහා ගෙන ඇති බවත්, සදාහරිතයින් වුවද තේරුම් ගත යුතු කාලය එළැඹ ඇති බව ද මතක් කර දිය යුතුය.

යුතුකම් ඉටු කරමු !

මේ බ්ලොග් එකට ආව ගිය අයට පසුගිය දවස් වල අලුත් යමක් දැක ගැනීමට නොහැකි වූ නිසා අපිව සදහටම දාල යන්නත් ඇති සමහරු. තවත් සමහරු දින කිහිපයකට සැරයක් හෝ අප වෙත එනවා යනවා ඇති. තවත් අයෙක් දිනපතාම අපි ගැන සෙවිල්ලෙන් ඉන්නවා ඇති.

මොන දේ මොන විදියට වුනත්, අපි වෙත එන හැමෝටම අපි ගැනත් ටිකක් සඳහන් කරන්න වෙනවා. අපි වෘත්තිය බ්ලොග් කරුවන් නොවේ. දිනපතාම අපිට සිංහල අකුරු ‘යුනිකෝඞ්’ බවට පෙරළන්න වෙලාවක් වෙන් කර ගැනීමේ අපහසුවක් තියනවා. අපි නියැලෙන කටයුතු සමග අපගේ අවිවේකීයත්වය අපව යට කරගෙන ගොසින්. කෙසේ වෙතත් තරමක නිහැඬියාවකින් පසුව වුවත් මෙසේ ඔබ වෙත පැමිණීමට කල්පනා වූයේ ඔබ අපිව හැර නොගිය නිසාවෙන් වූ යුතුකම ඉටු කිරීම සඳහායි.

ඇත්තටම සඳහන් කළොත්, පසුගිය දවස් වල මේ රටේ සිදුවුණු දේවල් දුටුවාම අදහා ගන්නත් බැරිවුණා. මේ සිදුවීම් මීට කලින් සිනමා කෘති වලින් අප දැක තිබුණා. පොත් වලින් කියවලා තිබුණා. මේ රටේ පසුගිය දවස් වල කෘතගුණ සැලකීම සඳහා දින වෙන් කර තිබුණා. එය හැඳින්වූයේ ‘කෘතගුණ සැලකීමේ දිනය’ වශයෙන්. අපේ රටේ අය රොද බැඳගෙන, පොරකකා, බිම පෙරළි පෙරළී කෘතගුණ සැලකීමට දායක වුණා.

එතනින් පස්සේ මොකද වුණේ. මාධ්‍ය වලින් අපට අසන්නට දකින්නට ලැබුණේ එතරම් හොඳ දේවල් නොවෙයි. සමහර පක්ෂ නායකයින්ට මරණ තර්ජන, දශක 4 කට පසුව ප‍්‍රථම වතාවට අපේ රටේ මුද්‍රිත මාධ්‍යයක් සීල් තැබුවා. එහි කර්තෘව දින ගණනාවක් අත්අඩංගුවේ රඳවා තබා ගත්තා. සමහර මාධ්‍ය ආයතන වල වැඩ කළ මාධ්‍යවේදීන් අතුරුදහන්. ඔවුන් පිළිබඳ තොරතුරක් නැහැ. අපේ රටේ පවතින වත්මන් පාලනයට විරුද්ධ මත දැරූවන්ගේ ඔළු පලලා, ගෙවල් ගිනි තියලා, වාහන ගිනි තියලා, සමහරුන් හිරබාරට අරන් රටේ ලොකු විපර්යාසයක් සිදුවෙමින් තිබුණා. අපේ රටේ මහනායක ස්වාමීන්වහන්සේලා පවා යම් මෙහොතකට අරුම පුදුම කාලවකවානුවකට මුහුණ දෙන්න පටන් ගත්තා. ලොකුම අදහාගත නොැකි දේ බවට පත් වූයේ පවතින පාලනයට විරුද්ධ මතයක් දැරූ පසුගිය කාලයේ රටේ වීරයා වූ අයව අත් අඩංගුවට ගැනීමත් සමගයි. අපේ රටේ දශක ගණනාවක් තිබු අශිෂ්ටත්වයේ සංකේතයන් මුලිනුපුටා දමා, ලෝකයේම Super Star බවට පත් වූ පුද්ගලයා අත් අඩංගුවට ගැනීම මේ රටේ බොහෝ අයට රිච්ටර් මාපක බොහෝ ගණනක දේශපාලන භූ කම්පාවක් ඇති කිරීමට සමත් වුණා. මෙය හරියට ප‍්‍රති කෘතගුණ සැලකීමක් බවට පත්වෙමින් තිබුණා.

ඇත්තටම කිවහොත් මෙම දේශපාලන භු කම්පනයට අපද හසු විය. දකුණු ඉන්දීය සිනමා පටවල අප දකින වීරයා අවසාන මෙහොතේ සියල්ල ජයග‍්‍රහණය කොට ජනතා ප‍්‍රණාම දිනා ගන්නවා මිසක දෙඅත්වල මාංචු දමා ගන්නේ නැත. වාතාශ‍්‍රය හෝ හිරු එළියවත් නොවැටෙන කාමර වල හිර අඩස්සියේ සිටින්නේ නැත. එහෙත් ගාර්දිහේවා සරත් චන්ද්‍රලාල් ෆොන්සේකා නොහොත් ජනරාල් සරත් ෆොන්සේකා මහතාට එවැන්නක් සිදු විය.

අප දේශපාලන මතය කුමක් වූවත්, ජනරාල් අත්අඩංගුවට ගැනීම කිසි විටෙක අනුමත කළ නොහැක. එපමණක් නොව ඔහුට විරුද්ධව පාලක පක්‍ෂයේ කටකතා මඩ ප‍්‍රචාර හා ප‍්‍රවෘත්ති කිසි විටෙකත් ඇසීමට නොහැක. ඒ අපද කෘතගුණ සැලකු මිනිසුන් නිසාවෙන්. අපගේ තරමක නිහැඩියාවට සමාජයේ වූ මෙම විපර්යාසයන් ද බලපෑ බව කිව යුතුමය. අවසානයේ තවදුරටත් නිහඩවීම හෘද සාක්ෂයක් ඇත්තවුන්ට කළ නොහැකි නිසා, යුතුකම් ඉටු කිරීම පිණිස මෙසේ නැවත පෑන අතට ගත්තෙමු.

හෙට දිනයේ ඔහු වෙනුවෙන් දූෂණ චෝදනා හා අපරාධ පරීක්ෂණ, යුද අධිකරණ ඉදිවෙනු ඇත. හෙට දිනයේ ඔහු වෙනුවෙන් සිර මැදිරි, එල්ලූම් ගස් හා ගොබෙල්ස්ලා බිහිවනු ඇත. ඒ ඔහුගේ වීරත්වය, එඩිතර බව හා අධිෂ්ඨානශීලීත්වය විනාශ කිරීම සඳහාය. ඒ ඔහු මෙරට වත්මන් පාලනයට ප‍්‍රධාන අභියෝගයක් වන නිසාය. ඔහුට විරුද්ධව කුමන චෝදනා ඉදිරිපත් කළ ද, විභාග කළ ද ජනතා අධිකරණය පමණක් ඒ කිසිවක් සැලකිල්ලට නොගනු ඇත. එහෙයින් හද කකියවන මෙම සිදුවීම, ලංකා ඉතිහාසයට වූ මෙම කළු පැල්ලම, මකා දැමීම සඳහා අප පෙරමුණ ගත යුතු යැයි සිතමු. ඔහු වෙනුවෙන් යුතුකම් ඉටු කිරීමට පෙළ ගැසෙමු. අනාගතය වෙනුවෙන් පෙළ ගැසෙමු......!

අප වේලාසනින් අවදි වුනෙමු.
එහෙත් අප වේලාසනින් අවදි වූ තරමට හිරු පායන්නේ නැත.
දිනෙක හිරු පායද්දී වේලාසනින් අවදි වී සිටීම අපට ප‍්‍රයෝජනයක්ව තිබෙනු ඇත........!

ලිංගික නිදහස හා ආර්ථික නිදහස

අපේ ආරම්භය දකින ඕනෑම කෙනෙකුට සම්ප්‍රදාය, විනය, සදාචාරවත්බව හදිසියේම මතක් වන්නේ නම්, එය පුදුමයට කරුණක් නොවන බව අපි සඳහන් කරමු. ඊට හේතුව අප ජීවත් වන සමාජය ලිංගිකත්වය පිළිබඳ කථා කිරීමට විනා නිදහසේ සිතීමටවත් ඉඩක් තබා නොතිබීම මගිනි. තවද අප ලිංගික නිදහසක් වෙනුවෙන් සංවිධාන අටවා, ඒ වෙනුවෙන් මාධ්‍ය සංදර්ශන පවත්වා, ජනතාව ඥාණනය කිරීමේ කටයුත්තක‍ට අතගසා නොමැති බවත්, අප ඒ වෙනුවෙන් ක්‍රියාත්මක වන කණ්ඩායමක් නොවන බවත් තරයේ අවධාරණය කොට සිටිමු.

එහෙත්, ශ්‍රී ලංකාව වැනි ගතානුගතික අදහස් උරමත දරාගෙන වර්තමානයේ සිට ඉතිහාසය හාරා අවුස්සමින් තම අනන්‍යතාවයක් ‍සොයා මිනිසුන් වෙසෙන සමාජයක පවතින සිර මැදිරි එකින් එක බිඳ දමමින් නිදහස් මිනිසුන් බිහි කිරීම අපේ අරමුණ වී ඇත්තේය. එහෙයින් ආරම්භයෙන් නොව අවසානයෙන් අපගේ වෑයම තේරුම් ගන්නා මෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

මිනිසාගේ ජීවිත කාලය තුළ ඔහු විසින් ඉටු කරනු ලබන ක්‍රියා රාශියකි. විටෙක ඔහු මිනිසා වෙනුවෙන්, ජීවයේ අඛණ්ඩතාවය වෙනුවෙන් සොයාගැනීම්, නිපදවීම් කරනවා පමණක් නොව ඊට ප්‍රතිපක්ෂව මිනිස් සංහතියේ විනාශයට ද කටයුතු කරනු ලබයි. විටෙක උචිත පරිදි ස්වභාවදහම ද වෙනස් කරන ඔහු, තවත් ‍විටෙක ස්වභාවදහමේ විනාශයන්ට ද මුහුණ දෙනු ලබයි.

කෙසේ වෙතත් ජීවීන්ගේ අඛණ්ඩතාව නොනැසී පවතී. ඊට හේතුව කුමක් ද? ජීවීන්ගේ අඛණ්ඩතාවය රඳා පවතින්නේ ප්‍රජනනය (Reproduction) මතය.මෙසේ පොදුවේ ජීවීන් ලෙස හැඳින්වූයේ මිනිසා ඇතුළු සත්වයින් හා ශාකය. සියල්ලම ප්‍රජනනය මත තම වර්ගයා බෝ කරනු ලබයි. මෙය කොටස් ‍02 කි. එනම් ලිංගික ප්‍රජනනය හෙවත් ජන්මාණු හරහා ජීවයක් බිහි වීම හා අලිංගික ප්‍රජනනය හෙවත් මව් ජීවියා කොටස් වලට කැඩීමෙන් ඊට බෙහෙවින්ම සමාන ජීවියෙකු හට ගැනීමයි.

මින් මිනිසාට අදාළ වන්නේ ලිංගික ප්‍රජනනයයි. මෙය මිනිසා විසින් ඉටු කරනු ලබන්නේ තම වර්ගයා බෝ කර ගැනීමේ අරමුණ ඇතිවය. මෙය ජීව විද්‍යාත්මක කරුණකි. එය ජීව විද්‍යාත්මක අවශ්‍යතාවයකි. පරිණාම ක්‍රියාවලියේ දී වඩාත් ම වැදගත් වන්නේ ලිංගික ප්‍රජනනයයි. ජන්මාණු එකතු වීම හෙවත් සංසේචනය මත බිහිවන යුක්තානුව වර්ධනය වීමෙන් නව ‍ජීවයක් හට ගැනේ. මෙම සංසේචන ක්‍රියාවලිය ද කොටස් 02 කි. එනම් බාහිර සංසේචනය හා අභ්‍යන්තර සංසේචනයයි. බාහිර සංසේචනයේ දී සිදු වන්නේ, විශේෂයෙන් ම ජලජ ජීවීන් විසින් සිදු කරනු ලබන්නේ ජලයට තම ජන්මානු නිකුත් කිරීමයි. මෙහි දී ගැහැණු හා පිරිමි ජන්මාණු එකතු වී යුක්තානුවක් බිහිව ජීවය හට ගනු ලබයි. එහෙත් අභ්‍යන්තර සංසේචනයේ දී සිදු වන්නේ පිරිමි ජන්මාණු ගැහැණු සත්වයාගේ ප්‍රජනනය තුළ තැන්පත් කිරීමය. ඒ අනුව වඩාත්ම ඵලදායී හා ආරක්ෂාකාරී වන්නේ දෙවැනි ක්‍රමයයි. මිනිසා නමැති දියුණු සත්වයා අනුගමනය කරනු ලබන්නේ මෙම ක්‍රමයයි. ඔහුගේ ප්‍රජනන පද්ධතිය ඉතා සංකීර්ණ ලෙසත්, මනා ලෙසත් ඊට සංවිධානය වී ඇත.

මෙම කරුණ සටහන් කිරීමට සිදු වූයේ අපගේ අරමුණ වෙත ඔබව ගෙන යාමට පහසු කරවීමට ය. මිනිසාගේ අඛණ්ඩතාවය තීරණය වන්නේ ප්‍රජනන ක්‍රියාවලිය මතය. ඒ සඳහා ස්වභාවධර්මයා ඉඩ සලසා ඇති අතර, ගැහැණියක හා පිරිමියෙකු එක් වීම අනිවාර්ය කරුණකි. එය ඉතාම තෘප්තිකර මොහොතක් බව සත්‍ය වුවත්, එය එවැනි හැඟීමක් දනවා ඇත‍්තේ ස්වභාවදහමට නව ජීවයක් බිහි කර ගැනීමේ උවමනාව මතය.

එහෙත් පිරිමියාට එය තෘප්තිකර අවස්ථාවක් වන්නේ තමාගෙන් ශුක්‍රාණු පිට වන තෙක් පමණි. ඊට ද හේතු වන්නේ මෙම ක්‍රියාවලිය හුදෙක් ම සමාජයේ අනාගතය වෙනුවෙන් නොඑසේ නම් ජීවයේ අඛණ්ඩතාවය පමණක් ම වෙනුවෙන් නිර්මාණය වූවක් නිසාවෙනි. මේ අනුව ලිංගිකත්වය යනු මානව අවශ්‍යතාවයකි. තම වර්ගයා බෝ කිරීමට ස්වභාවදහම විසින් පවරා ඇති වගකීමය. මෙම කරුණු තේරුම් ගත යුත්තේ එපරිද්දෙනි.

එහෙත් ලිංගිකත්වය ගැන කථා කරන විට මිනිසුන්ගේ මුහුණු බිමට හැරවෙන්නේත්, එය කථා කිරීමට තරම් නුසුදුසු මාතෘකාවක් බවට පත් වන්නේත් අප අතරේ පවතින නටඹුන්ගත නිදන්ගත ආකල්ප හැර වෙන අන් යමක් නොවේ. ලිංගිකත්වය ගැන කථා කිරීමට යාමේ දී එය වල් කථාවක් යැයි පවසා කුණුහරුපයෙන් ම බනින්නේත් ඒ නිසාවෙනි.

එහෙත් එහි ප්‍රතිඵලය වී ඇත‍්තේ කුමක් ද? ශිෂ්‍යයා අත ජංගම දුරකථන ය. ඒවායෙහි අසභ්‍ය දර්ශන ය. ඔවුන් එයින් තෘප්තිමත් වීමට පුරුදු වේ. සති අන්ත පුද්ගලික පංති යන අපේ දරුවන් නතර වන්නේ එදා මෙන් ළඳු කැළෑ වල නොව "දියවර", "නිල් නදී" වැනි තානායම් වල ය.ඔවුන් තෘප්තිමත් වන්නේ එසේය. බස් රථ වල, දුම්රිය තුළ සිදු වන ලිංගික හැසිරීම් ද තෘප්තිමත් වීමේ ආකාරයන් ය. සිනමාහල් වල, සතුටු උයන් වල මෙන්ම අනියම් සබඳතා හරහා ද සිදු වන්නේ මෙම ආකල්පයන්ගෙන් වැට බැඳ ඇති අවශ්‍යතා සංතෘප්ත කර ගැනීමකිය.

ඉතිං සිදු විය යුත්තේ කුමක් ද? ගැහැනියක හා පිරිමියකු එකතු වීමට ඇති බාධා කවරේ ද? ඇත්තෙන්ම ලිංගිකත්වය යනු හුදෙක්ම ආදරය හා ආධ්‍යාත්මික සබඳතාවය මග හැර තෘප්තිමත් වීමේ ක්‍රියාවලියක් පමණක් ම ද? නැත... කිසිසේත්ම නැත. ලිංගික සබඳතාවක් ඇති වීමට මත්තෙන් ගැහැණිය හා පිරිමියා අතර ආධ්‍යාත්මික සබඳතාවක් සිදු විය යුතුය. එහෙත් සිදු ව ඇත්තේ කුමක් ද? සමාජයේ අති මානුෂීය සබඳතා දෙදරා ගොස් ඇත. අධ්‍යාත්මික සබඳතා පුපුරා‍‍ ගොස් ඒ වෙනුවට ආර්ථික සබඳතා මතු වී ඇත. අප කා අතරේත් අද පවතින්නේ අධ්‍යාත්මික සබඳතා නොව ආර්ථික සබඳතාය.

මිනිස් ශරීරය විසින් ඉල්ලා සිටිනු ලබන ජීව විද්‍යාත්මක අවශ්‍යතාවය ආර්ථිකය මත මිරිඟුවක් බවට පත් කර ඇත.දෙදෙනාගේ සබඳතාවය තීරණය කරනුයේ අධ්‍යාත්මය මත නොව රැකියාව, සමාජ තත්ත්වය මතය. ඔවුන්ගේ එකතුවීම හුදෙක් පුද්ගලයන්ගේ එකතු වීමක් නොව දේපොළ වල එකතු වීමකි.නිසි වියට පැමිණි තරුණ යුවලක් විවාහ වීමට ඉ‍ටු කර ගත යුතු කරුණු ලෙස රැකියාව, දෑවැද්ද හා දේපොළ අනිවාර්ය අංගයක් බවට පත් කොට ඇත. පිරිමියාගේ ප්‍රජනන පද්ධතිය තුළ දෛනිකව ශුක්‍රාණු නිපදවීමත්, ගැහැනිය තුළ දින 28 කට වරක් ඩිම්බයක් මෝචනය වීම සිදු වේ. එවිට ලිංගික හෝමෝන උත්තේජන වේ.

ඒ විසින් ඉල්ලා සිටිනුයේ එවන් ක්‍රියාකාරකම් වල නිරත වන ලෙසය.‍එහෙත් රැකියාවක් ලැබෙන තුරු, නිවසක් හිමි වන තුරු, දෑවැද්ද සොයා ගන්නා තුරු ගැහැණියක හා පිරිමියකු විවාහයක් හරහා එකතු වීම කල් දැමීමට සිදු වේ. දිනෙන් දින රැකියා අහිමි වන සමාජයක රැකියාවක් සොයා ගැනිම අතිශය සංකීර්ණ ක්‍රියාවලියකි. දිනෙන් දින වැටුප් වැඩි වීම් ඉල්ලා ජීවන බර අඩු කරන ලෙස ඉල්ලා රැකියා ලබා දෙන ලෙස ඉල්ලා පවතින සමාජයට එරෙහිව අරගල කිරීම හැර රටේ තරුණ ප්‍රජාවට ඉතිරි වී ඇත්තේ කවරක් ද?

සමාජයේ පීඩනය ශරීරයට ඔරොත්තු දෙන්නේ නැත. ශරීරය ඉල්ලා සිටින්නේ ඒ ජීව විද්‍යාත්මක අවශ්‍යතාවයයි. එහෙයින් මිනිසා දැවැන්ත ලිංගික පීඩනයකට නිතරම ගොදුරුව සිටී. එම පීඩනය එතරම් සරල නැත.ශරීරය ඉල්ලා සිටින අවශ්‍යතාවය වෙනුවෙන් පෙනී සිටිය හැක්කේ තව කෙනෙක් සමග එය බෙදා ගැනීමෙනි. නමුත් වැටුප් වැඩි වීම සඳහා, රැකියා ලබා ගැනීම සඳහා එක්ව අරගල කළ ද, මේ සඳහා එක්ව අරගල කිරීමට තබා කථා කිරීමටවත් නිදහසක් නොමැත.

එහෙයින් දිනෙන් දින ස්ත්‍රී දූෂණ වැඩි වීම, ගණිකා වෘත්තියේ යෙදෙන්නන් වැඩි වීම, කැරෝකේ ශාලා වල සිදුවීම් වැනි සිදුවීම් දෛනිකව අසන්නට ලැබේ. මෙම පීඩනය මත මිනිසා ජීවත් වේ.ප්‍රශ්නය ඇත්තේ කොතැනද? මිනිසුන් අතර ඇති අති මානුෂීය සබඳතා දෙදරවා ඇත‍්තේ ආර්ථික සබඳතා විසින් ය. එහෙයින් අධ්‍යාත්මික සබඳතා නැවත ඇති කිරීමට නම්, මිනිසා හෙට්ටු කර ඇති, එකිනෙකා සතුරු කරවා ඇති මෙම දූෂිත, පිළිකුල් සහගත සමාජ ක්‍රමය වෙනස් කළ යුතුව ඇත. ඒ අනුව ලිංගික නිදහස ඇති කර ගත හැකි වන්නේ සමාජ ක්‍රමය වෙනස් කොට ලබන්නා වූ ආර්ථික නිදහස තුළම පමණි.

ඉඩ දෙන්න හදවතට නොව බුද්ධියට සිතන්න........
ඒ හදවත හැඟීම්බර වන නිසාත්, බුද්ධිය බුද්ධිමත් වනු ඇති නිසාත්.........!

(මෙම ලිපිය පළ වූ අවස්ථාවේ අපව බ්ලොග් කියවයයට ඇතුළත් වී නොතිබූ නිසා නැවත පළ කරන ලදී.)

හෘද සාක්‍ෂිය.....!

මේ දිනවල රූපවාහිනී නරඹන අපට එක්තරා රක්‍ෂණ ආයතනයක වෙළඳ දැන්වීමකින් "හෘද සාක්‍ෂිය" ගැන කියවෙනවා දැකගත හැකියි. එහි වෙළඳ අර්ථය කුමක් වුවත්, අද දින අප සමාජය දෙස බලන විට කුමක් අමතක වුවත් හෘද සාක්‍ෂිය මතක් වේ. ඔබෙත් මගෙත් හෘද සාක්‍ෂියට වටිනාකමක් ඇත්ද යන්න කොටින්ම කිවහොත් හෘද සාක්‍ෂියක් තිබේද යන්නත් සලකා බැලීමට සිදු වේ. සිදුවීම සිදු වන්නේ හැඬීමටවත්, සිනාවීමටවත් නොවන නිසා මෙසේ ලිවීමට සිදු විය.

"මෙලොව හොඳ හා නරක කියා දෙකක් තිබෙන බවත්, ‍බොරු කීම, නින්දා කිරීම හා ද්‍රෝහිකම් කිරීම නරක දෙයක් බවත්, හිරේ දැමීම, මරා දැමීම ඉතා අශෝබන දේවල් බවත්, සමහර විට ඔබ නොදන්නවා විය හැක. කමක් නැත. එවැනි දේ සිදු වන්නේ යථාවාදී තථාකාරී ලෙස සිතමි. නමුත් මතක තියාගන්න. ඒවා කරන්න තහනම් දේවල්. ඔබට දෙවුන්දර තුඩුවේ සිට පේදුරුතුඩුව දක්වාත්, කොළඹ සිට සංගමන් තුඩුව දක්වාත් පැතිරුණු බලයක් තිබෙන බව ඇත්ත වන්නට පුළුවන. සිව්කොත සිසාරා සිටින ආරක්‍ෂක අංශ ඔබේ ආරක්‍ෂාවටත්, ඔබේ අණ පිළිපැදීමටත් සැදී පැහැදී සිටිනවා විය හැක. එමගින් ඔබ තුවක්කු, කාලතුවක්කු, වතුර විදින යන්ත්‍ර, කුලී ඔත්තුකරුවන්, කුලී මිනී මරන්නන්, ණයට කහින කලාකරුවන්, පත්තර කාරයින් මිලදී ගන්නවා වන්නට පුළුවන. ඒ සියල්ල හරහා ප්‍රශස්ති ගී ද ගයනු පෙනේ. එහෙත්‍ මොහොතකට සිතන්න.....! අඳුරේ ගමන් කරන ඔබට එක්තරා ස්ථානයක සිටින අයෙකු ඔබට කතා කරනු මෙන් ඇසේ.....! ඔබට නොපෙනුනත් ඔබට කතා කරයි.....! මදක් නවතින්න.....! ඔබ මේවා නොකළ යුතුයි. මේවා පිළිකුල් සහගතයි. ඔබ විසින් ඔබම විනාශ කර නොගන්න. ඔබට නොපෙනෙන බලවත් පුද්ගලයා කවුද?"

"හෘද සාක්‍ෂිය.....!"